جهان دیگری ممکن است

اسفند ۱۴۰۳

---

جهانِ ممکن جهانی‌ست بدیلِ جهان موجود. در ساحت اجتماع و سیاست، وضع موجود را غالبا امر عادی جا می‌زنند تا بباورانند که: «همین است که هست.» پرداختن به جهان‌های ممکن این حقیقت را آشکار می‌کند که می‌شود بدیل‌های فراوانی برای آنچه هست متصوّر بود. شهروند، کنش‌گر یا هنرمند گاه انگشت بر رگ اجتماع می‌گذارد تا نشان دهد که نظم این امور برساخته است. او در سایه‌ی استبداد گوشه‌هایی از وضع موجود را مستند می‌کند، مفهوم می‌سازد، نقد می‌کند، نقر می‌کند، برجسته می‌کند و گاه جهانی ممکن پیش می‌نهد.

اما حکومت برای حفظ وضع موجود آن را بی‌بدیل جلوه می‌دهد یا گاه بدیل‌هایی جعل می‌کند در خدمت همان وضع موجود. چنین حکومتی خود را مرجع حقیقت می‌پندارد و، بنابراین، مستند کردن و نشان دادن انسداد و استبداد را «سیاه‌نمایی» و نقد آن را «تشویش اذهان عمومی» می‌نامد. اما حقیقت این است که اگر ذهن‌ها مشوش نشوند و بر وضع موجود نشورند، فاعلیت انسان از دست می‌رود و شهروند به رعیت فروکاسته می‌شود.

ساختار موجود بر نابرابری استوار است و بسیاری را قربانی می‌کند. و زنان بخش اعظم قربانیان نظامی‌ را تشکیل می‌دهند که بر این تبعیض‌ها استوار شده است. جنبش زنان ایران همواره نشان داده که وضع موجود به گذشته تعلق دارد؛ برساخته‌ای است تبعیض‌آمیز که باید تغییر کند. مبارزات آزادی‌خواهانه و برابری‌خواهانه‌ی ایرانیان ــ به‌ویژه زنان ایران ــ راهی دراز آمده و چندسالی‌ست که به خیزش خلاق و پرشور«زن، زندگی، آزادی» پیوند خورده، جنبشی که به انقلابی فرهنگی از پایین انجامیده. 

آثار ویدیویی منتخب کانون هنر/فرهنگ/کنش هر یک به گونه‌ای به همین‌ها پرداخته‌اند؛ در جهان کهنه‌ی حاکمان و کاربه‌دستانی که مدام در واقعیت دست می‌برند و خاک در چشم حقیقت می‌پاشند، هنرمندان ویدیو را همچون رسانه‌ای مفهوم‌ساز یا مستندساز به کار گرفته‌اند و یا با بازنمایی تصویریِ موفق و ظریف، به این مصائب، واقعیت‌ها و نابرابری‌ها پرداخته‌اند بی‌ آن‌که آن‌ها را بازتولید کنند. 

بر این اساس، هیئت انتخاب فراخوان نمایش ویدیویی «جهان دیگری ممکن است» از میان شصت‌وپنج اثر ویدویی رسیده، شش اثر زیر را برای نمایش برگزیده است: 

آنجا… (۱۳۹۹)، اثر روژین شفیعی

برای سالگرد قیام ژینا (۱۴۰۲)، اثر هیرش خیرآبادی

تا روزی که (۱۴۰۱)، اثر طنین ترابی

دست به دست (۱۴۰۲)، اثر مژده اتراک

فراسوی سکوت (۱۴۰۳)، اثر هما امامی

من کیستم (۱۴۰۲)، اثر زهره صولتی

آثار رسیده‌ی زیر در توافق با هنرمندان به مدت یک ماه، تا پایان اردیبهشت ۱۴۰۴ در وب‌سایت کانون نمایش داده خواهند شد. کانون، با اطلاع قبلی، شش اثر برگزیده را در فضاهای فرهنگی معتبر در نقاط مختلف جهان نشان خواهد داد.

با مهر و همبستگی،

کانون هنر/فرهنگ/کنش، هجدهم اسفندماه ۱۴۰۳، هشتم مارس ۲۰۲۵، روز جهانی زنان

---

ویدیوهای ارسال‌شده به کانون:

یاسمن باغبان، مهمانی یک آینه، ۱۴۰۲

ابراهیم خبازی، تلنگر، ۱۳۹۹

ابراهیم خبازی، بدون عنوان ، ۱۴۰۱

نام محفوظ، به سادگی بگو، ۱۴۰۳

زهره صولتی، من کیستم، ۱۴۰۰

زهره صولتی، من کیستم، ۱۴۰۰

زهره صولتی، من کیستم، ۱۴۰۲

زهره صولتی، این من هستم،۱۴۰۳   

کسری قنبری، گاوهای نر هم پستاندارند، ۱۴۰۱

کسری قنبری، نقطه، ۱۴۰۲

نازنین حافظ، ۹ دقیقه و ۱۶ ثانیه، ۱۴۰۳

شکوفه غفاری، تیک تاک، ۱۴۰۱ 

زهره رجبی، کتابخانه انسانی، ۱۴۰۳-۱۴۰۱

مژده اتراک، دست به دست،  ۱۴۰۲

عرفانه صادق‌زاده، أرض موات، ۱۴۰۳

هیرش خیرآبادی، برای سالگرد قیام ژینا، ۱۴۰۲

هما امامی، فراسوی سکوت، ۱۴۰۳   

نامْ محفوظ، درخت امکانات، ۱۴۰۳

افروز، مریم، سهراب و سینا، رقصی چنین، ۱۴۰۳

شهره افضلی، زمان سیال ذهن، ۱۳۹۸

شهره افضلی، یک عکس از من میگیری؟ ۱۴۰۰

سپیده علمی، پوست، ۱۴۰۳-۱۴۰۲ 

سپیده رزمجو، مجموعه بازنمایی، میراث سرد، ۱۳۹۷

سپیده رزمجو، پیکر زن همچون میدان... شهر! ۱۴۰۳

دلشاد مرصوص، جهان دیگری ممکن است، ۱۴۰۳

روژین شفیعی، آنجا… ، ۱۳۹۹

روژین شفیعی، درزهای مقاومت - قسمت ۲، ۱۴۰۱

نوگل مظلومی، قهرمان ۲- ورژن بتا، ۱۴۰۱

نوگل مظلومی، قهرمان ۳، ۱۴۰۳

سینا خان‌احمدی، شهری که می‌بینم، ۱۳۹۷

بنفشه ایزدی، کسی می‌آید، ۱۴۰۰

رها فرد، کناف (طناب)، ۱۴۰۰-۱۳۹۹